Pleonast
| Pleonast | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Oksydmineral Spinellgruppa Spinel structural group |
| Kjemisk formel | (Mg,Fe)Al2O4 |
| Identifikasjon | |
| Farge | Forskjellig; raud til blå til lilla, mørk grøn, brun, svart |
| Krystallform | Kubisk, åttesidig |
| Krystallsystem | Isometrisk |
| Kløyv | Utydeleg |
| Brot | Muslig, ujamn |
| Mohs hardleiksskala | 7.5–8.0 |
| Glans | glasaktig |
| Strekfarge | Kvit |
| Transparens | Gjennomsiktig til gjennomskineleg |
| Spesifikk vekt | 3.6–3.9 |
| Optiske eigenskapar | |
| Optiske eigenskapar | Isotrop |
| Brytingsindeks | 1.770-1.780 |
| Pleokroisme | Fråverande |
| Oppløyselegheit | ingen |
| Andre eigenskapar | Ikkje-magnetisk, ikkje-radioaktiv, stundom fluorescerande (raud) |
Pleonast og ceylonitt vert ikkje rekna som eigne mineral, og er ein jernhaldig spinell, (Mg,Fe)Al2O4. Dei finst mellom anna i gneisar og gabbroar og dessutan i skarn, som i Arendal og Kristiansand.
Gjennomsiktige varietetar i lysare, grøne og blå fargar brukast som smykkesteinar.
Ceylonitt vart først oppdaga på øya Ceylon, dagens Sri Lanka, innstøypt i kalkspat i lag med pyritt og glimmer.
Kjelder |
- Pleonast. (11. mars 2012). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/pleonast.
