Felehovud
Felehovud
Felehovud er nemninga på dei unge skota til bregnar som kan brukast til mat.[1]
Skota ligg samankrølla i ei spiralform som kan minna om hovudet på ei fele.[2]
Felehovud frå ulike bregnetypar blir brukt til mat, men nokre av dei inneheld ein del giftstoff. Desse må i det minste gjennom varmebehandling før dei kan etast, eller ein lèt dei vera.[2]
Felehovudskulptur av Jim Boyd i Saint Johni New Brunswick i Canada,
Felehovud servert til kylling.
Bregnetypar |
Strutseveng (Matteuccia struthiopteris) er rekna som ein trygg bregnevariant å eta felehovud frå, og har vore brukt til mat i Nord-Amerika, Japan og Europa.[1][2]
Ein kan også bruka bregnetypar som geittelg (Dryopteris dilatata)[3] og skogburkne (Athyrium filix-femina).[3]
Felehovud av einstape (Pteridium aquilinum) har vore brukt til mat i Japan, Europa[4] og Nord-Amerika, men denne planten inneheld ein del giftstoff - tiaminase, eit enzym som kan gje B-vitaminmangel, prunasin, eit cyanidproduserande glykosid, og ptaquilosid, som kan vera kreftframkallande.[5]
Mange unngår derfor å eta dette bregneslaget i dag, eller et berre små mengder.[3]
Tilreiing |
Ein plukker rundt fem cm av den samanrulla stengelen tidleg om våren.[1][3] Eventuelle skjel blir fjerna og grønsaken kan så dampast, kokast, steikast eller sauterast. Grønsaken kan også brukast i supper, sausar, gryterettar og på pizza.[3]
Felehovuda held seg ikkje lenge ferske,[6]
men dei kan forvellast og deretter frysast.[1]
Kjelder |
↑ 1,01,11,21,3 «Strutseving» (PDF). Norges sopp- og nyttevekstforbund.
↑ 2,02,12,2 Lindsay-Jean Hard (10. mai 2013). «Fiddlehead Fern: A Controversial Coil». Food52.
↑ 3,03,13,23,33,4 Tkaczyk, Filip A. (2009). «Fiddlehead Ferns: Springtime Edible Treats». Alderleaf Wilderness College.
↑ «Einstape (Pteridium aquilinum)». urnatur. Henta 30. mars 2018.
↑ «EINSTAPE». Urtekildens planteleksikon. 29.04.2017.
↑ Molly Watson (15.10.2017). «All About Fiddlehead Ferns». the spruce.
