Fdzfgy

Elektrisitet Magnetisme

Elektrostatikk Elektrisk lading Statisk elektrisitet Elektrisk felt Leiar Isolator Triboelektrisitet Elektrostatisk utlading Induksjon Coulomb-lova Elektrisk fluks Gauss-lova Elektrisk potensial energi Elektrisk dipolmoment Polarisasjonstettleik

Magnetostatikk Ampère-lova Magnetfelt Magnetisering Magnetisk fluks Biot–Savart-lova Magnetisk moment Gauss' magnetismelov

Elektrodynamikk Lorentz-kraft Elektromagnetisk induksjon Faradays lov Lenzs lov Forskyvingsstraum Maxwells likningar Elektromagnetisk felt Elektromagnetisk stråling Maxwell-tensor Poynting-vektor Liénard–Wiechert-potensial Jefimenkos likningar Virvelstraum

Elektrisk krins Straum Potensial Spenning Motstand Ohms lov Seriekrins Parallellkrins Likestraum Vekselstraum Elektromotorisk spenning Kapasitans Induktans Impedans Resonanskammer Bølgjeleiar

Kovariant formulering Elektromagnetisk felttensor Elektromagnetisk stressenergitensor Firestraum Elektromagnetisk firepotensial

Vitskapsmenn Ampère Coulomb Faraday Gauss Heaviside Henry Hertz Lorentz Maxwell Tesla Volta Weber Ørsted

v • d • e

Induktans er den eigenskapen ved ein elektrisk krins at han gjev opphav til ei elektrisk spenning i krinsen sjølv (retta mot straumretninga) og i andre elektriske krinsar i nærleiken, når den elektriske straumen i krinsen endrar seg. Dette vert kalla «sjølvinduktans», respektivt «gjensidig induktans».

SI-eininga for induktans er weber/ampere, som har fått namnet Henry, med symbol H. Tidlegare vart denne storleiken kalla «induksjonskoeffisienten» eller berre «induksjon».

Sjølvinduktans |

Sjølvinduktansen til ein spole er definert som

L=μdλdi=Nμdϕdt{displaystyle L=mu {frac {dlambda }{di}}=Nmu {frac {dphi }{dt}}},

der λ=Nϕ{displaystyle lambda =Nphi } er den magnetisk flukskoplinga, i er straumen gjennom spolen, N er talet på vindingar, Φ er den magnetiske fluksen og μ=μ0μr{displaystyle mu =mu _{0}mu _{r}} er permeabiliteten til kjerna i spolen, der μ0=1{displaystyle mu _{0}=1} er permeabilitet i vakuum og μr{displaystyle mu _{r}} er den relative permeabilitet til kjernematerialet. I ein spole med luftkjerne er μ=μ0=1{displaystyle mu =mu _{0}=1}.

Når det går ein tidsvarierande straum gjennom ein spole med induktanse L er den induserte motspenninga

vL=Ldidt{displaystyle v_{L}=L{frac {di}{dt}}}.

Den induserte spenninga er retta i motset retning av straumen gjennom spolen og vil difor motverka ei endring av straumen gjennom spolen. Denne eigenskapen vert nytta i elektriske filtre.

Gjensidig induktans |

To spolar med sjølvindusktans L1{displaystyle L_{1}} and L2{displaystyle L_{2}} og gjensidig induktans M{displaystyle M}.

På grunn av at den magnetiske fluksen spreier seg utover i rommet vert galvanisk skilde spolar kopla til einannan med ein gjensidig induktans M. Når det går ein straum i1{displaystyle i_{1}} i den eine krinsen vert det indusert ei spenning

v2=Mdiidt{displaystyle v_{2}=M{frac {di_{i}}{dt}}},

i den andre krinsen. Tilsvarande når det går ein straum i2{displaystyle i_{2}} i den andre krinsen vert det indusert ei spenning

v1=Mdi2dt{displaystyle v_{1}=M{frac {di_{2}}{dt}}},

i den fyrste krinsen. Gjensidig induktans ligg til grunn for transformatorar og elektriske generatorar og motorar. Gjensidig induktans kan òg føra til problem, som til dømes interferens mellom elektriske signal i ulike leiarar i elektriske kablar eller banar på krinskort.

Kjelder |

• Franco, S., Electric circuits fundamentals, Saunder College Publ., 1995.