Fdzfgy

Denne artikkelen handlar om målføret aurgjelding. For folk frå Aure, sjå Aurgjeldingar.

Aurgjelding (særleg bruka i ubunden form) eller aurgjeldsdialekt (særleg bruka i bunden form) er målføret som vert tala frå Ertvågsøya og austover i Aure kommune på Nordmøre og er ein variant av nordmøring. (For dialekten på Tustna sjå tustning.) Målføret varierer noko frå stad til stad. Som mange andre stader i landet er mange gamle ord og uttrykk i ferd med å koma bort. Men framleis er det eit tydeleg skilje mellom den nordaustlege luten Stemshaug og Vinjefjorden og den sørvestlege luten Ertvågsøya. Målføret i Aure sentrum er om lag midt i mellom desse og er det som er mest påverka utanfrå. Skiljet mellom gamle og unge aurgjeldingar er òg tydeleg.

Aurgjeldsdialekten liknar på hemnværing og fosenmåla med desse draga:

• Adjektiv på -leg endar på -li (tustning: -le)


• Personlege pronomen har æ-uttale: æ, mæ, dæ (valsøyfjording ɛ, mɛ, dɛ; tustning: e, me, de)


• Nektingsadverbet er oftast itj i Stemshaug (som i Hemne og på Hitra) og varierer mellom ikkje/ittje og itt elles. Tustning og valsøyfjording har normalt berre ikkje.

Aurgjeldsdialekten liknar på andre nordmørsmål med desse draga:

• Det er monoftongering av ei til ɛ og øy til ö i stavingsinnlyd (hemnværing ɛi, öy). I store delar av området er au diftongert til ʌ i stavingsinnlyd, men dette er meir variabelt gjennomført, og det manglar heilt i nordaust.

Aurgjeldsdialekten liknar på både ytre nordmørsmål (Valsøyfjorden, Smøla, Averøya, Eide, delvis Tustna, Frei og Gjemnes) og hemnværing med at historisk rð blir uttala som tjukk l.

Døme på aurgjelding |

För e tin va d vanli at fåłk rodd hell jikk nå dæm skuiłł iɲkvaiɲstan. D va dåli væga, så på sommara va d vanli å ro. Mæn på vintra va d manggång at d låg is iɲɲpå fjołå, å da löt dæmm ga. Vesst d va sny jikk dæm på sji, mænn vesst d va bærfråsst löt dæm ga på fotå, å d kunn varra strabasiøst vesst dæm ha stor böł, å d ha dæm myttjigått.

Ordtilfang |

Spesielle bokstavar: ë: mellomting av e og æ, som i ëne (einer), ł: tjukk l, ɲ: nj, som i hoɲɲ (hund), ö: mellomting av a og ø, som i öre (aure)

• 
  aiłł-bestandi-væg adj. ‘alltid’, bruka i staden for 'ałłvæg' når ein er lei av noko, døme: 'æ hełł på å bi lei tå sa råttja så e ałłbetandivær uttpå vitjen'


• 
  aiłł-me-sæ adj. 'berre så vidt'


• 
  aiłłvæg adj. ‘alltid’


• 
  aiɲɲa subst. 'pusten', døme: 'å dra aiɲɲa'


• 
  aiɲbłessiɲ adj. 'andpusten'


• 
  aiɲsan/aiɲsa adj. 'til å ta omsyn til'; mest nytta i nektande form: 'han e ittje aɲsain'


• 
  ałterert adj. ‘forkava/oppskjørta’


• 
  aparta adj. 'noko for seg sjølv/uvanleg', frå fransk «à part»


• 
  arbei prost verb ‘å gjera unyttig arbeid’


• 
  armast verb 'plundra'


• 
  atthåł adj. 'bakglatt', om ski
  


• 
  attikåmmiɲ/attikåmma adj. 'komen på etterskot', eller 'glømsk'


• 
  attlysiɲɲa subst. 'grålysinga'


• 
  attåbak prep. 'attover'


• 
  attåtsłæfft adj. 'svanger', om krøtter


• 
  Aur namn 'Aure' (Stemshaug/Aure sentrum)


• 
  avbakłe adj. ‘trasig/vanskeleg’, døme: 'dæm bodd nå så avbakłe te å'


• 
  bakels subst. 'vafler'


• 
  bakelspræst ‘subst. ‘prest som hovudsakleg rek gardtales for å drikke kaffi og et bakels’


• 
  balber verb 'barbera'


• 
  baiłł subst. 'ball'


• 
  baiłłfët subst. 'ballfeitt'


• 
  bałłstyring 'svanger 'ustyrleg/rebelsk fyr'


• 
  bałłstyrin adj. 'rebelsk'


• 
  bełłivołiɲ/bellivoła/bellivołe adj. 'rimeleg', døme: æ skull ha hafft ei bellivola stortrøy
  


• 
  bałłstyrin/ballstyra adj. 'vill/oppskjørta'


• 
  bandiger adj. 'svanger'


• 
  banått adj. 'svanger'


• 
  barhane subst. 'kongle'


• 
  bask subst. 'dyktig kvinnfolk, som får unna arbeidet'


• 
  bënkłevve adj. 'lett å få til'; ofte nytta i nektande form, døme: 'd va ittje så bënkłevve'


• 
  besætt adj. 'mykje'/så overlag'


• 
  bett verb 'strikka', døme: 'ho sett å bett håsså'


• 
  błankskjærmhuv subst. ‘skipperhuve’


• 
  błara ør verb uttrykk, døme: 'han blara ittje ør': ingen reaksjon


• 
  błavåtta subst. 'ullvottar, utan fingrar'


• 
  błessiɲ adj. 'gra, om småfe', døme: 'bottjen e błessiɲ'


• 
  błålåppin adj. 'frosen, slik at fingrane blånar'


• 
  błåsar subst. 'ein som er truande til litt av kvart', døme: 'han e nå mær så en błåsar'


• 
  błåstae subst. 'tungt føre, på grunn av at det har rægna i nysnø'


• 
  bokje adj. 'halvrått/halvtört', døme: 'han e sköydd, så hesjån e bokjn inda'


• 
  bół subst. 1) 'bord' (fjøl), 2) 'bord' (ståve-/kjøkenbord), 3) ‘den vertikale avstanden frå kanten av koppen ned til drykken’


• 
  bółrævvå subst. 'revne i bord i båt'


• 
  borti stör å vedje adj. 'aldeles tullete', døme: 'fårsłaje hass va borti stör å vedje'


• 
  botvon subst. 'von om at noko kan vølast'


• 
  brók subst. 1) 'bukse', frå gamalnorsk: 'brók', 2) 'kraftig tøystykke under buken på krøttera når dei vart heisa om bord i dampen'


• 
  brókgrei subst. 'bukseselar'


• 
  breddame subst. 'attmed', døme: 'han slo mjøtja breddame spaɲɲå'


• 
  brekkeł adj. 'i vegen for', døme: 'vægarbeie kom e brekkel fær slottonna'


• 
  breɲɲhætt subst. 'brennesle'


• 
  brókkjile subst. ‘gylf'


• 
  bróksjöłv subst. 'det at ein er så redd at ein skjelv i buksa'


• 
  brutuł subst. 'stor kraftig fyr'


• 
  bruttulje subst. ‘lite overtenkt handling’, døme: 'han ha vel fårre me ei bruttulje no egæn'


• 
  brøstveå subst. 'halsbrand'


• 
  brynstronk subst. 'brynstokk/behaldar for å ha brynet i når ein slo med ljå'


• 
  bråttagamp/bryttjagamp subst. 'hardbar/hardhendt fyr, som brukar meir krefter enn naudsynt'


• 
  bunning subst. 'strikketøy'


• 
  buɲɲingstekk subst. 'strikkepinne'


• 
  busseronk subst. 'arbeidsjakke, vanlegvis av dongeri'


• 
  bustinn adj. 'om vêret', døme: 'butinn e vêra'


• 
  byssjlag subst. 'yttergong, der ein set av seg skorne', døme: 'skonnan står utti bysjlaja'


• 
  bæłje verb ‘hyla/belja’


• 
  bøł subst. 'børe', døme: 'han ha stor bøł'


• 
  bøłtre subst. 'børtre'


• 
  børnskap subst. 'utstyr', døme: 'du må vel vøł børnskapen för du fer på sjyn'


• 
  børtɲ verb 'byrte', å skuva opp/ned veiken i lampa, så ho skein passeleg og ikkje osa, døme: 'kan du børtɲ lampå?'


• 
  bøssmar subst. 'bismar'


• 
  bækkre subst. 'ver' (hansau)


• 
  bæmmeł verb 'å drikka mykje og fort av noko', døme: 'han bæmła ti sæ ei heł mugg me sjör'


• 
  bæssta subst. 'sting', døme: 'han skull ått dåktra fer å fjærn bæstain'


• 
  bærsel subst. 'jammer/syting'


• 
  bætta subst. ‘ëjt storvołe głæfs me oppstabla meddagsmat, helst fłatbrø oppå å puɲɲi, me siłł (hełł fesk) å pottet emyłłå’


• 
  daiłłriɲ adj. 'i dårleg form'


• 
  dekkeł subst. ‘lealaus pynt’


• 
  dekkełdaiłł subst. ‘mildt skejllsord', ofte sagt til ungar


• 
  deł verb 'sikla'


• 
  deɲɲe verb ‘å gje nokon juling', døme: 'æ får veł ta å deɲɲgje tråłłpaɲtjen’


• 
  depił subst. 'rest', døme: 'det e att ën depił tå rørån, mæn antaggli fær lite ått inda ei paiɲɲkak'


• 
  dérme adj. 'nesten', døme: 'd va derme atn ha rodd-efrå dæm'


• 
  dessn adj. 'disig' (mest nytta i Stemshaug)


• 
  dol subst. 'svak lykt'


• 
  dommering subst. 'ståk/styr'


• 
  dragsjul subst. 'ein som dreg meg med seg verktøy og andre remediar, men ikkje legg det på plass etterpå'


• 
  drakster adj. 'plunder', døme: 'd e ëjt drakster me sa kunnå'


• 
  dra-ti-sæ verb 'hissa seg opp'


• 
  dræktig adj. 1) 'dræktig ku', 2) 'dræktig båt' (båt me stor lasteevne)


• 
  drubbin/drubba/drubbe adj. ‘i meste laget’, døme: 'd va drubbe langt'


• 
  drył verb 'å kasta/sparka/senda iveg'


• 
  dræve subst. 'kjeften', døme: 'kłappatt dræve!'


• 
  dråkuɲɲe/dråk subst. 'jente'


• 
  durabli/durabel adj. 'mykje/til gangs'


• 
  dussebang adj. ‘i ruskete form’ (til dømes ved forkjøling)


• 
  dvarsk adj. 'slapp/uopplagt'


• 
  dyɲɲblöt adj. 'søkkblaut'


• 
  dæmmeł verb 'fylla ei bøtte i ein gruɲɲ kulp, ved å legga ho forsiktig på sida og/eller bruka bøtta som ause'


• 
  døkti adj. 1) 'flink', 2) 'rikeleg', døme: 'han la iɲɲå døkti me skrå'


• 
  é subst. 'ærfugl'


• 
  e æftas 'i gårkveld'


• 
  ełing subst. 'byge'


• 
  ełłei adj. 'opphald mellom bygene'


• 
  ełt-att verb 'lata det vera litt att, døme: 'ełt att ën par baiłła'


• 
  ënast-me subst. ‘å verta alvorleg’ (når det går opp for ein at noko er alvorleg)


• 
  ënkarre subst. ‘einer’


• 
  esjiɲ/esja/esje adj. 'tam/likar folk', om dyr, døme: 'kåpplamme va esje'


• 
  ëterpong subst. 'sinnatagg'


• 
  fahłast verb ‘mislukkast’, døme: 'd fahłast'


• 
  fałafus adj. 'reisefeber', når ein kvidde seg for å reisa bort, eller er spent på turen


• 
  fałau adj. 'i god form, og i stand til å fara', døme: 'fresk å fałau'


• 
  fampin/fampa/fampe adj. 'ufanslig på grunn av mykje klede', døme: 'd e fampe me all sa kłeå'


• 
  faɲtstræk subst. 'ugagn/prette'


• 
  faɲtsyl subst. 'ein som gjer fantsreker'


• 
  faɲtutlægg subst. 'ein måte å legga ut småbåtar på'


• 
  faɲtått adj. 'om ein som gjer fantstræker'


• 
  farra nållessn verb 'fara uvettig', døme: 'no må du ikkje farra nallessn'


• 
  farsk/farskstör subst. 'upåliteleg person'


• 
  faskstræk subst. 'ugangs-strek', døme: 'dæm joł farkstrækå'


• 
  farskått adj. 'trollått'


• 
  fełiɲ subst. 'å verta redd', døme: 'han drog fełin ått sæ'


• 
  ferána adj. ‘forundra’


• 
  ferboł verb 'å festa ting, slik at dei ikkje bles bort'


• 
  fergæłeadj. 'for gale'


• 
  ferkjila adj. 'forhasta/forkava'


• 
  ferlekt adj. 'forlikte'


• 
  ferteraɲɲes adj. 'irriterande'


• 
  fernønn adj. 'bra', døme: 'd va fernønn atn vart oppjøs'


• 
  ferstår-sæ verb 'slik er det', døme: 'ja d ferstår sæ'


• 
  fertvart adj. 'vanskeleg/på tverke/sta', døme: 'd va nå fertvart at kua skułł kalv me vi va på buttittja'


• 
  fesjiɲ/fesja/fesje adj. 'om redskap som fangar fisk'. døme: 'nydårja va fesja'


• 
  fët subst. 1) 'feitt', 2) ‘feite i ball’


• 
  fjæłg sæ verb 'å fli seg', døme: 'han fjæłga sæ ått hæłjen'


• 
  fłatkak subst. 'ei flat kake steikt på omnsplata'


• 
  fłettjesiłł/fłakksiłł subst. 'flekt sild'


• 
  fłekkings verb 'lægg te flekkings': 'å legga på sprang'


• 
  fłite fingarn sin verb 'å jærra dåli arbeid, slik at ein får dårleg rykte'


• 
  fłöt subst. 'fløyte'


• 
  fłöt verb 1) 'fort' (frå gamalnorsk «fljot»), døme: 'klokka flöta' (klokka går for fort), 2) 'fløyta' (laga lyd)


• 
  frakk adj. ‘bra’ (mest nytta i nektande form), døme: 'han va ikkje frakk'


• 
  frakkar adj. 'betre', døme: 'å ho e nå frakkar nymærra læł'


• 
  framfusing subst. ‘ein som er om seg og tek seg til rette


• 
  frammi-di adj. 'hørt det før', døme: 'æ truł æ ha vårre frammi di för'


• 
  fritt-fersætt adj. ‘å gjera noko, som vert oppfatta som negativt, med vilje’


• 
  fråstnavvar subst. 'ein sløv [navar]], nytta for å halda varmen under fiske


• 
  fråsæfårrinn/fråsæfårra adj. 'forkava'


• 
  fyrau adj. ‘fyrug/kraftig’


• 
  fytiɲadj. 'såpass vind at det vart sjørokk'


• 
  færjekaffe subst. 'traktakaffe som har stått og putra ei god stund, slik at han er beisk'; namnet kjem av at denne type kaffe ofte vart servert på fergjer der det var lite trafikk, slik at kafféen kunne verta gamal før han vart seld


• 
  færrsæ adj. 'frampå for å skaffa seg fordelar'


• 
  förvækkå subst. 'forrige veke'


• 
  førreti tal '40'


• 
  førstje/førstjeuɲɲe subst. 'jente'


• 
  fåhe subst. 'problem/hending med uheldig utfall'


• 
  gabarinkapp subst. 'kappe av gabarin'


• 
  gaffe subst. 'tåpe/ein som er gaffåt'


• 
  gaffåt adj. ‘å oppføra seg dumt eller tåpeleg', frå fransk 'faire un gaffe' (gjera noko dumt)


• 
  gałe subst. 'gjerde'


• 
  gallurre subst. ‘luring/flåkjeft’


• 
  gammełsjy subst. 'roligare sjø etter at eit uver har lagt seg'


• 
  gapått adj. ‘å oppføra seg dumt eller tåpeleg'


• 
  gapstrækkå subst. ‘ugagnsstreker’


• 
  gapstör subst. ‘ein som oppfører seg gapåt/tåpeleg’


• 
  ga-te verb 'å dau', helst bruka om krøtter


• 
  ga tå sæ skonnaiɲɲ verb 'å satsa for stort (ta seg vatn over hovudet)'


• 
  gauder subst. ‘luring eller flåkjeft’


• 
  głaning subst. ‘andlet’, 'døme: midt i głaninga'


• 
  głeiɲɲ subst. ‘opning i skogen’


• 
  głir verb ‘å gjær głir tå’ (å driva ap med, men som oftast på tull)


• 
  głire adj. 'motlys', når ein ser mot sola til dømes


• 
  głirstör subst. 'ein som gjer glir'


• 
  głohopp subst. 'anna ord for «flatkak»'


• 
  glohærsk adj. 'huga på', døme: ho va glohærsk ærre læver å rågn'


• 
  głor ætte adj. 'huga på', døme: 'ho e alldeles glor ætte færskfesk'


• 
  głyiɲɲ adj. 'glyinn e auå': å sjå dårlig ut i augo, til dømes når ein er sjuk


• 
  głæffsinn adj. ‘snarsint og oppfarande’


• 
  głåm verb ‘å glo', døme: 'han sto nå der å glåma’


• 
  głåmskåp subst. 'egentleg eit apparat for å sjå på bilete, men i dag bruka om fjernsyn’


• 
  głåpprægn subst. 'kraftig regn'


• 
  głæfsiɲɲ/głæfsa adj. 'sint og oppfarande'


• 
  gommeł verb ‘gomla’, døme: 'dæmm satt å gommła å åt'


• 
  grakse subst. 'bottenfall i levertynna'


• 
  grei subst. 'seletøy'


• 
  greichå subst. 'morkake, i samband med krøtter'


• 
  griniɲ/grina/grinåt adj. ‘sutren/i dårleg humør'


• 
  grorvåłł/grorhaiłł subst. 'den eigenskapen at sår gror', døme: 'ho har go grorvåłł'


• 
  gruggłiɲɲ adj. ‘i ruskete form’


• 
  gröt subst. ‘graut’


• 
  grötpiɲɲ subst. 'saltmat til graut', døme: 'æ vart så væmmełmaga tå sa gröta, så æ lyt hent litt spittekjøtt te gröypiɲɲ'


• 
  grønsjettåburus adj. 'skjellsord'


• 
  gråł adj. 'havesjuk/lyst på', døme; 1) 'gråł ætte pæng', 2) gråł ætte læver å rogn'


• 
  gråłiɲ/gråła adj. 'ein/ei som er gråł etter noko'


• 
  göł verb 'syngja, men ikkje så fint', døme: 'dæm göla å sång'


• 
  gåɲgjarn subst. 'hengsle'


• 
  gåɲgspærr verb 'gangsperr/stiv i kropp og lemmar; mest i føtene'


• 
  gårp verb ‘rapa’, døme: 'han va antaggli mætt, fær han satt å gårga'


• 
  gåttarågn subst. 'overmoden rogn, som ikkje smakar godt lengre'


• 
  haggułe subst. 'ein spissbur, eller gauder'


• 
  haiłł på verb 'hella mot ei oppfatning', døme: 'han hałła på di han Pe å'


• 
  halvvokstring subst. ‘framvokstring/halvvaksen gut’


• 
  haiɲɲræv subst. 'rekkverk'


• 
  hałt subst. 'hassel '


• 
  hałvfjerrømming subst. båt med tre rom, pluss eit smalt midtrom (melå)'


• 
  halvlottkar subst. 'fiskar med halvlott'


• 
  hammeł verb 'ro attover'


• 
  hammełbainn subst. 'band av vier eller hamp som held årene på plass i kjeipane når ein hamlar'


• 
  hammełrom subst. 'rom der ein sit når ein hamlar'


• 
  hammeltåft subst. 'tofta ein sit på når ein hamlar'


• 
  hams sæ verb 'å retta på hår og kleda'


• 
  haɲɲaleddje subst. 'armar'


• 
  haɲɲbögarom subst. 'albogarom'


• 
  haɲɲåhaft adj. 'opprådd/handlingslamma', døme: 'æ vart mæstå haɲɲåhaft tå så okvass høvła'


• 
  hanskast me adj. 'dragast med'


• 
  harrnisk adj. 'illsint'


• 
  hater subst. 'kløe', døme: 'ho va plaga me hater e vingsterfota'


• 
  hau subst. ‘hovud’


• 
  haue adj. uttykk, døme: 'd va nå haue å d' (når noko er speielt/uvanleg)


• 
  haukråk verb 'å stypa haukråk: å rolla saman lekamen til ein ball og rulla seg nedover bakken'


• 
  haua på adj. 'hå lyst på', døme: 'ho va hauvva på potetkak'


• 
  hautułłiɲɲ/hautułła adj. 'svimmel'


• 
  hav subst. 'bøtte-/grytehandtak'


• 
  havaɲ adj. 'havande', døme: 'd e nå ën havaɲ båt'


• 
  heiłł subst. 'eller/kva med?'


• 
  heittgjort verb 'oppvarma' (om mat)


• 
  hełpå verb 'driva på'


• 
  hełått verb 'høveleg/til pass', døme: 'd kain bære hełått'


• 
  heɲt så høvd adj. 'nevenyttig'


• 
  hæsptre subst. 1) 'hespetre, 2) 'skjellsord om eit rafse kvinnfolk'


• 
  hevviłł subst. 'høvel'


• 
  hi/hin/hett pers. pron. ‘den/det andre i ho-/-han/inkjekjønn’


• 
  hil subst. 'snøre med søkkje og ongel'


• 
  hil verb 'lata søkkja fara til botnen, for så å dra innatt med jamn fart'


• 
  holsar subst. ‘stor og/eller ufansleg' (kan nyttast om ein mannsperson eller om ein ting)


• 
  hoɲɲ subst. 'hund'


• 
  hoɲgrau adj. ‘svolten/hungrig’


• 
  huɲɲer tal 100


• 
  hyjn subst. ‘hjørne’ (mest nytta i Stemshaug)


• 
  hyłłkak subst. 'anna ord for «flatkak»'


• 
  hyttj subst. 'klepp 'eit treskaft med ein stålkrok i enden; reiskap for å lempa fik inn i båten'


• 
  hyv verb 'kast'


• 
  hørsp subst. 'eit oferdrageli kvinnfålk' (skjellsord)


• 
  hørsp verb 'dra/trekkja', døme: 'han hørspa på sæ brótja'


• 
  hök subst. ‘hønsehauk’


• 
  hök verb 'ropa', døme: 'ka dæm står å höka ætte no da?'


• 
  höse subst. ‘ein som finn på og gjer mykje rart’


• 
  høyingvær subst. 'putevar'


• 
  hæsj/hæch subst. ‘hals’


• 
  hæks-ti-sæ verb 'eta fort', døme: 'vi har ta åss tija te å hæks ti åss mat för vi bynna å dra gana'


• 
  hærsk adj. 'harsk'


• 
  hæstsåvva verb ‘dubba av og småsova’ (slik som hestar ofte gjer)


• 
  håklakuł subst. 'ankel'


• 
  håłk subst. 'holke'


• 
  hållstrar adj. 'fyr som fer med/finn på mykje rart'


• 
  håntre subst. 'tåpeleg kvinnfolk'


• 
  hånstör subst. 'tåpeleg fyr'


• 
  hånåt adj. ‘tåpeleg’


• 
  håss/håsså subst. 'strømpe/stømper'


• 
  håssåbaɲɲ subst. 'strømpeband'


• 
  håssålæstå adj. 'utan sko/tøfler', døme: 'ho jikk e håssålæstå'


• 
  håssåsig subst. ‘strømpesig’


• 
  iggełpåłe/iggełpave subst. 'ein som iglar seg innpå andre'


• 
  illhört adj. 'tunghøyrd'


• 
  illhaua adj. 'motvillig'


• 
  illtåłau adj. 'hardfør/tåler mykje ilt utan å klaga'


• 
  ijnhål adj. 1) 'open innvendig', 2) 'svolten'


• 
  jammerdałł subst. 'sytkopp/ein som klagar og jamrar seg'


• 
  jarp subst. 'talatrengt person'


• 
  jessviɲt adj. 'lettvint'


• 
  jep subst. 'grimase', døme: 'han skjær jepå'


• 
  jester subst. 'jær'


• 
  jiggliɲɲ adj. 'litt skavel på sjøen (bår-jiggeł)'


• 
  jiggelværsk subst. 'ustødige saker'


• 
  joł adj. ‘moden', om frukt og bær


• 
  jurhåłłar subst. 'brysthaldar'


• 
  jyn verb å glo, døme: 'han står å jyne'


• 
  jærsæ adj. 'høver bra', døme: 'd jær sæ me na fargå der'


• 
  jøł verb 'gjorda', døme: 'jøł lasset'


• 
  kaffersłag? subst. ‘kva for noko?’


• 
  kakknaå/kakknøå subst. 'brøddeig'


• 
  kaillsnitiɲ/kaillvołiɲg adj. 'kald trekk'


• 
  kanalje subst. 'skøyer'


• 
  kanneflast verb ‘småsloss’


• 
  kanøffel subst. 'skøyer'


• 
  karrakłëɲ adj. 'øksn', om kvinnfålk


• 
  karrarkaiłł subst. 'den fyrste mannen frå ein annan gard som kom inn i stova etter at kvinnfolka hadde teke til å kara ull etter nyttår vart karrarkaiłł til ho som sat og kara'; han skulle då ha ei lita gåve, som til dømes stræmpeband


• 
  karravołiɲ adj. ‘kry’, døme: 'han va bra karravolinn'


• 
  kattskałłe subst. 'tåsk/tomsing', bruka som skjellsord


• 
  kattvask subst. 'snøgg/slurvut vasking'


• 
  kaułɲa verb 'vorten kald', døme: 'no ha vel kaffen kaułna?'


• 
  kaviɲ/kava adj. forkava'
  


• 
  kjeiłł subst. 'jente/kvinne'


• 
  kaviɲ adj. 'ansam/oppkava'


• 
  kjeiɲspak adj. 'lettkjenneleg'


• 
  kjetta verb 'å kila nokon'


• 
  kjettin/kjetta adj. 'kilen'


• 
  kjiɲtaskå subst. 'kusma'


• 
  kjift adj. 'skummelt'


• 
  kjon verb 'fora', døme: 'dæm kjona krøttera me silo'


• 
  kjyɲɲau adj. 'uvanleg kjælen', helst nytta om ungar, døme: 'ho e bra kjyɲɲau'


• 
  kjöłt subst. 'kulde'


• 
  kjørstjiɲ/kjørstja/kjørstje adj. 1) 'treig/tverr/vrang person', 2) 'rar smak i munnen', døme: 'æ vart kjørstiɲ e munna tå sa hæggbern
  


• 
  kjettiɲ/kjetta/kjettau adj. 'kilen'


• 
  kłakk subst. 'fiskeplass'


• 
  kjøłe adj. 'mykje', døme 1) 'd e kjøłe heitt', 2) 'kjøłe te greiå'


• 
  kłatter-bort verb] 'sløsa bort', døme: 'han klattra-bort pængan sin'


• 
  kledja verb 'klå'


• 
  klægg subst. 1) 'klegg' (insekt), 2) 'sagt på tull til ein kjynnau unge'


• 
  kłeɲhet subst. 'sjukdom'


• 
  kłeɲɲiɲ/kłeɲɲa/kłɲɲe adj. 'utilbørleg venskapleg'


• 
  kłure subst. 'ein fyr som fer med mykje rart', døme: 'han e nå ën kure'


• 
  kłæks subst. 'klyse', døme: 'spøttkłæks'


• 
  kłåpp subst. 'lita bru', døme: 1) 'låvkłåpp', 2) 'bru over ein bekk i marka'


• 
  kłårsjytt adj. 'god sikt nedover i sjøen'


• 
  kłåvvå subst. 'kløft', døme: 'd va ei stor kłåvvå ni bærja'


• 
  knyp subst. 'nype'


• 
  kóp verb] døme: 'han står nå der å kopa'


• 
  kotiɲ adj. 'stappmett'


• 
  krafskjærring subst. 'kjerring som tok i mot ungar når det vanskeleg/uråd å få tak i jordmor
  


• 
  krest-tu-sæ verb] 'å sleppa or seg noko (muntleg)', døme: 'han kresta tu sæ at lænsmainn va ën otaɲɲe'


• 
  krusægg subst. 'egg av poselen for å legga i [[verpekasse]n til hønene, for at dei skulle verpa betre'


• 
  krute gått verb] 'oveleg bra', døme: 'd va krute gått sakt'


• 
  kryshit subst. 'ein som er stolt utan grund' (meir nedsettande enn «karravołinn»)


• 
  krægdå subst. 'meslingar'


• 
  kråppklën adj. 'sjaber og ilt i kroppen', døme: 'æ vart alldeles kråppklën'


• 
  kułłt verb] 'skrøna, men mindre alvorleg enn å lyga'


• 
  kułłtmakar subst. 'skrønmakar/ein som snakker romsleg'


• 
  kunnaiɲ subst. fleirtal av ku, i staden for 'kjyrn'


• 
  kuriɲ adj. 'i pjuskut form'


• 
  kusjitrus/kurus subst. 'kuruke'


• 
  kvil dulin verb] 'kvila middag'


• 
  kvitsømmer subst. 'hvitsymre'


• 
  kvæssti verb] 'heva stemmen kraftig', døme: 'han kvæsstti skikkeli åttnå'


• 
  kåbbkłys subst. 'manet'


• 
  kålsvært subst. 'svarttrost'


• 
  kåłłkårra verb 'velta'


• 
  kåłtiɲ adj. 'om konsistens på fisk'; om ein tinar frosenfisk i varmvatn vert han kåłtin


• 
  kånnå subst. 'kona'. døme: 'han ha me sæ kånnå'


• 
  kårrabi subst. ‘kålrabi’


• 
  langlætt adj. 'lang i fjeset'


• 
  langsåmmt adj. 'kjedeleg'


• 
  laiɲɲviɲ subst. 'søraustleg vind'


• 
  lappe subst. 'frosk'


• 
  larve adj. 'vanskeleg/dårleg stellt', døme: 1) 'd va larve å få te', 2) 'd va bære larve mennå e går'


• 
  larvsjur subst. 'lurvut kvinnfolk, eller ei som slurvar med arbeidet'


• 
  lët/lëte subst. 'tidspunkt', døme: 1) 'kallas lët kjæm du?, 2) 'd va e meddagslëta'


• 
  ligga-ti-d verb] 'å ha det andsamt'


• 
  lisel subst. 'likeglad'


• 
  likæns adj. 'like'


• 
  links ti verb] 'rista i', døme: 'no må du oppfør dæ, hełł så ska æ kåm å links ti dæ'


• 
  lortpank subst. 'ein som har det med å skitna seg til'


• 
  loktn subst. ‘oppe i lufta’ (berre nytta i bestemt form: 'oppi loktn')


• 
  lommert adj. 'varmt og fuktig vêr'


• 
  lortporsk subst. 'ureinsleg kvinnfolk'


• 
  lygarstör subst. 'ein som lyg'


• 
  löparkjærring subst. 'kjerring som rek gardimellom og slarvar'


• 
  lörv subst. 'fille'


• 
  lörvått adj. 'fillut'


• 
  lösrepa adj. 'utan å bæra med seg noko'


• 
  løin skår adj. 'ujamn skår etter ljåslått'; då hadde slåttakaren «skjemt seg ut»


• 
  læggvatn subst. 'vatn, eller anna væske, for å få håret til å legga seg'


• 
  læmster adj. 'støl i kroppen'


• 
  lætt adj. 'farge', døme: 'kallas lætt e d på kvigåɲ'


• 
  låppkasse subst. 'seng'


• 
  lårmærrå adj. 'gangspærr/krampe i låra'


• 
  malabarisk adj. 'ein/ei som det ikkje nyttar å snakka fornuft til'


• 
  małur subst. 'briflabb'


• 
  marroder adj. 'utsliten/i dårleg form'


• 
  masjon subst. 'konfirmasjon'


• 
  masjonskammerat subst. 'nokon som gjekk for presten samstunde'


• 
  matvaiɲ adj. 'ein som ikkje likar all slags mat'


• 
  megałłe subst. 'mellomgolv'


• 
  meiɲ-sæ verb] 'blanda seg jamt og få rett tjukkleik og konsistens', når ein lagar mat til dømes


• 
  mełbakka subst. 'marbakke'


• 
  melå subst. 'midtrommet (smalt) i ein færing; ikkje alle færingar har eit slikt midtrom, men geitbåtane - som er vanlege i Aure - har det


• 
  menasjeri subst. 'utstyr', døem: 'd e frøkteli te menasjeri du har me dæ'


• 
  messabrent adj. 'svidd', døme: 'kakå vart messabrent'


• 
  moiɲ adj. ‘om vẽret, når det ser ut for at det skal verta ruskevêr'


• 
  moł verb 'å arbeida hardt', døme: 'han moła å breidd mökk'


• 
  moł subst. 'bråk'


• 
  mołjærri adj. 'arbeidssam'


• 
  mołskog subst. 'tettvaksen/uframkommleg skog'


• 
  mułbaɲɲ subst. 'snøre på sekk'


• 
  murrull subst. 'morild'


• 
  myhaɲtje subst. 'mygghank'


• 
  myrułłkjærring subst. 'teårskåmma grå-/kvithåra kjærring'; i samband med bilkjøring tilsvarande hattkaill


• 
  myttigått adj. ‘vanlegvis’


• 
  møssmör subst. 'myssmør'


• 
  möddje subst. ‘torsk’


• 
  möł verb 'maula', døme: 'han satt å möla pålægg'


• 
  möttaråkkå subst. 'ei fjøl med langt skaft, nytta for å skubba bort møkka attom krøtera'


• 
  møsså subst. 'myse'


• 
  møssådaiłł subst. 1) 'dall for myse', 2) skjellsord


• 
  måddje subst. 'torsk' (Stemsugen)


• 
  måłt subst. ‘molte’


• 
  månjøsst adj. 1) 'måneskinn', 2) 'oppstyr', døme: 'finn'en på d så ska d nå bi månjøsst łæł'


• 
  mått subst. 'møll', som gjer skade på klede, møblar og vekster


• 
  måttetiɲ/måtteta/måttete adj. 'skadd av mæll', døme: seɲɲa va måtteta'


• 
  måttkułå subst. 'møllkuler',


• 
  na pron. ‘denne’


• 
  nater adj. 'arbeidssam og uthaldane'


• 
  nau adj. 'nok', døme: 'd e nau no'


• 
  nausje/nösje adj. 'i snauaste laget’


• 
  neafærre adj. 'lei seg/nedstemt'


• 
  nebboł subst. 'nedbør'


• 
  nittje subst. 'feitthinne kring innvollane, som ein tek vare på når ein slaktar'


• 
  nittjefët subst. 'nittje nytta som baiłłfët'


• 
  nons subst. 'ettermiddagsmåltid' (omlag kl. fem)


• 
  nuggeł subst. 'bottenpropp i båt'


• 
  nuggełhåł subst. 'hol i botnen på båt, for å tappa ut sjø og regnvatn'


• 
  nuven subst. 'å ta nven tå: slita ut, setta i beit', døme: 'han tok mæstå nuven tånnå'


• 
  næggeł subst. 'nagle'


• 
  næppełt/næppłe adj. 'i snauaste laget’


• 
  nætau adj. 'sparsom'


• 
  nætt subst. ‘nøtt’


• 
  nötasam/nötasamt adj. 'dyktig/arbeidssam'


• 
  nötau adj. 'nøysam'


• 
  nøing subst. 'nok', ‘ta nøing: byrja å hjelpa’, døme: 'ho leksa opp færrnå tess ho tøkkt d byɲt å ta nøing'


• 
  nåjn pron. 'nokon'


• 
  nållessn adj. 'noko til', døme: 'nållessn te finver'


• 
  nå-så-nere adj. 'omtrentleg'


• 
  oansjitt adv. 'uansett'


• 
  obenau adj. 'vanskeleg å be'


• 
  obsternasi adj. 'stridsam/sjølvrådig'


• 
  obysræv subst. 'ugangkråke'


• 
  ofannsli adj. 'tunvindt/uhanterleg'


• 
  oferlekt adj. 'uvener'


• 
  ofullfat subst. 'storetar/ein som aldrig vert mett'


• 
  oframt adj. 'i tillegg til'


• 
  ofysiɲ/ofysa/ofyse adj. 'ufyseleg', døme: 'han va ofysinn utpå vitjen e dag'


• 
  ohaua adj. 'ikkje lyst til'


• 
  ohæpp sæ verb 'skada seg'


• 
  ohårveli adj. ‘ovleg’


• 
  oł subst. ‘ord’


• 
  ołstekk subst. 'selepinne'


• 
  omsałös verb 'ubekymra'


• 
  omsnakkaɲ adj. mest nytta i nektande form: 'ikkje omsnakkan' (ikkje til å tala om), døme: 'd va słekt spetakkel at d e ittje omsnakkaɲ'


• 
  om-sæ adj. 'frampå for å skaffa seg fordelar'


• 
  ongdiger adj. 'svanger'


• 
  oppfar subst. 'oppflått: krusningar på sjøeoverflata når silda står i overflata'; var eit teikn på at det var bra med sild


• 
  oppi d adj. 'ivrig/oppskaka'


• 
  oppjøs adj. 1) ‘opphaldsver’ 2) ‘oppglødd’ (om ein person), døme: 'han vart oppjøs dun fekk hør d'


• 
  oppskjørta adj. 'forkava’


• 
  oppstaɲɲar subst. 'påle/staur/stolpe'


• 
  oppsternasi adj. 'opprørsk', døme: 'sa halvvokstringan kan varre litt oppsternasi sommti'


• 
  orelin/orela/orele adj. ‘trasig’, ‘vanskeleg’, døme: 'd va ën orełin setervæg'


• 
  osjøttsam adj. 'uforsiktig'


• 
  oskaffna subst. 'dårleg oppførsel'


• 
  ostijn adj. ’om konistens på kokapotet, når poteten ryr sund som ost'


• 
  otaiɲɲe subst. 'ugangskråke'


• 
  oti subst. 'lite høveleg tidspunkt', døme: 'd va nå ei oti å staɲ-opp på'


• 
  ovøłiɲ adj. 'uforsiktig/uryddig', om ein person


• 
  ovætt verb 'besvima'


• 
  oæffiɲ/oæffa/oæffe adj. 'brukbar', døme: 'd va ittje så oæffe ta her'


• 
  pellar subst. 'tablett', døme: 'hå fekk nå pellara me dåktra'


• 
  pelker verb 'plukka på noko'


• 
  pelkerdaiłł subst. 'ein som pelkrar', ofte sagt til ungar som plukkar på ting


• 
  pjusjin/pjuska/pjuskått adj. 'pjusken'


• 
  pornuv subst. 'vriompeis'


• 
  perkarbainn subst. 'gummistrikk/gummipakning for Norgesglas'


• 
  pessferknytt adj. 'ulideli pissatronengt, men utan muligheit for å letta på trykket'


• 
  pikpåsse subst. 'spisspose'


• 
  pinsriå subst. 'ein periode med surt og kaldt vẽr før pinsa'


• 
  poppelkveɲ subst. 'kvinnfolk som pratat mykje'


• 
  pork-ottåɲ subst. 'styggtidleg'


• 
  porsktysk adj. 'uforståelig språk'


• 
  prakkast verb 'plundra'


• 
  prekkełarbei subst. ‘vanskeleg finarbeid’


• 
  pravat subst. 1) 'ugagn', 2) 'ein som gjer ugagn'


• 
  pravat verb 'gjera pravat'


• 
  prætt subst. ‘prette, lita ugangsgjerning utført på skjemt’


• 
  puiɲɲbrók subst. 'underbukse'


• 
  pæssa verb 'kviskra'


• 
  pøɲgeł verb 'plundra', døme: 'ho sett å pøɲgła me ei brok ho ska söm-om'


• 
  pøɲgełarbei subst. 'vanskelig arbeid'


• 
  pøɲgla-båt subst. 'når ein batt fast ein stein, eller eit utrangert juletre, under ein båt vart han vanskeleg/umuleg å ro; dette var ei populær prette som halvvaksne gutungar fann stor hugnad i'


• 
  pøɲgłått adj. 'trasig/vanslkelig'


• 
  pøsj/pøch subst. ‘pølse’


• 
  på hallinn/hallinna adj. 'knapt me tid', døme: 'd va på hałłinn at æ kom mæ me dampen'


• 
  på hæktn adj. 'berre så vidt', døme: 'd va på hæktn at æ skułł ha vårte fer sen ått færjån'


• 
  på læsstå adj. 'villstyri'. døme: 'han va ałłdeles på læstå'


• 
  på rave adj. 'dårleg utført'


• 
  på rusk adj. 'galen'


• 
  påłe subst. 'eigenrådig eller litt spesiell mannsperson', døme: 'd e påłe ja'


• 
  påpanka adj. 'kledd i tjukke tunge klede'


• 
  pårra verb 1) 'pirka i', døme: 'ongain satt å pårra e matn', 2) 'arbeida utan å få gjort noko særleg', døme: 'han sto nå der å pårra'


• 
  pårriɲ adj. om konsistens på fiskmat
  


• 
  påsmættarsko subst. 'sko som ein berre stikk føterne inn/ned i, som til dømes gamle sko der hekken er bortskåren, eller avskårne støvlar'


• 
  påssarygg subst. 'å bærra på påssarygg': å bæra nokon på ryggen, som oftast ungar


• 
  påte subst. 1) 'flått', 2) 'kjynnau (kjælen) unge'


• 
  påtår subst. 'påfyll'


• 
  raffsin/raffsa/rafse 1) ‘snarsint’, 2) 'ustabilt vêr', døme: 'han e raffsin me vêra'


• 
  raiɲheł adj. 'uten opning', døme: 'snyn ligg raiɲheł oppå marskå'


• 
  rakkeł subst. 'noko vind og bølgjer på sjøen'


• 
  rakkeł verb 'å gå seg ein tur', døme: 'han e ut å rakkła sæ ën tur'


• 
  rakkłe adj. ‘ustødig’


• 
  rakna-me-sæ verb 'vakna/få att medvitet'


• 
  ravarbei subst. 'dårleg utført arbeid'


• 
  ravgæłłe adj. 'alldeles feil'


• 
  ravvadall subst. 'rotkopp'


• 
  ravvełkałł/ravełłkjærring verb 'kall/kvinnfołk som rablar og snakkar'


• 
  reɲfåkk subst. 'snøkave'


• 
  riven-klår verb uttrykk: 'når vinden bles bort skyene'


• 
  rivjarn adj. ‘arbeidssam’, døme: 'ho e ëjt rivjarn te å arbei'


• 
  rognbakels subst. 'vafler laga av restar av rogn (frå fisk), blanda med vaffelrøre'


• 
  rokkeł subst. når det bles litt, døme: 'vindrokkeł'


• 
  rota adj. ‘oppkava å raffsa' (om kvinnfolk)


• 
  rote adj. ‘frykteleg’, døme: d va rote ka'n błas'


• 
  rotinn adj. 1) ‘frykteleg’, døme: 'hainn va rotinn me vẽra uttpå vitjen', 2) 'oppkava å raffsinn' (om mannsperson)


• 
  ruɲlætt adj. 'rund i fjeset'


• 
  røł subst. ‘tullprat/svada’


• 
  røłiɲ adj. 'rotete, om person som snakkar usammanhengande og rotut'


• 
  røss-e-håłł verb døme: 'mjøkja va så skjæmt at æ røss e håłł'


• 
  røvvgłæfs subst. 'revsaks'


• 
  ræmje verb ‘skrika’, døme: 'han ræmja å skrëk'


• 
  råsså subst. 'vindkast'


• 
  sa pron. ‘desse’


• 
  saɲskrå subst. 'lita brun flyndre'


• 
  sarv subst. ‘skrot’


• 
  sekdułi/sektułi adj. 'rolig og forsiktig, og kanskje litt gamaldags'


• 
  sekkełdaiłł subst. 1) 'ein/ei som siklar' (frå munnen), 2) 'ein/ei som siklar etter noko', døme: 'han sekła ætte færsksiłł'


• 
  seɲɲamat subst. 'barselmat'; mat som sambygdingane kom med, for at barselkona skulle sleppa unna matstellet dei fyrste dagane etter fødselen


• 
  sikasn adj. 'på sikasn', om nokon som ligg på det siste


• 
  siladråppe subst. 'nysila mjølk, som enda er varm'


• 
  sipskrå subst. 'kvinnfolk som lett tek til tårane'


• 
  sjaber adj. 'dårleg/sjuk'


• 
  sjellå adv. 'skjeldan'


• 
  sjisje/schiche adj. 'pinleg', døme: 'brotja mi revna da å klev-åver rettjå; å du d va schiche'


• 
  sjy subst. 'sjø'


• 
  sjył subst. 'seterbu'


• 
  sjyværsk/sjykłên subst. 'sjøsjuk'


• 
  sjøłåss/sjøłdåkk/sjøłsæ adj. 'for oss/dykk/seg sjølve'


• 
  sjølpessarbrók subst. 'kvinnfåłkuɲbrók så va åpa e skrava, slik at kjærringan slapp å ha tå sæ brótja nå dæm skull pess; d va vinli nå dæm hełtpå me utarbei, fer me sidt skjørt va d bære å huk sæ ne'


• 
  sjå-ti verb 'venta med/sjå tida an', døme: 'vi får sjå ti, om en bi likar me vẽra'


• 
  skabbernakel subst. 'eit magert kvinnfolk, døme: 'ëjt tynnt skabbernakeł'


• 
  skaffna subst. ‘oppførsel’ (mest nytta i nektande form), døme: 'd va ittje noiɲ skaffna'


• 
  skafte-grainn pron. 'ingen ting', døme: 'han sa ittje d skafte grainn'


• 
  skałłe subst. 1) 'skallen på hovudet', 2) 'ein fyr som finn på mykje rart'


• 
  skamvætt subst. 'vit til å skjemmast', om eit gjekk ut over vanleg folkeskikk


• 
  skapelon adj. ‘utforming’ (om ein båt til dømes)


• 
  skavêr subst. 1) 'uvêr', 2) 'om framfusande skjørtvesen (kvindfolk)'


• 
  skjettikk subst. 'søle'


• 
  skjettå subst. 'magesjau'


• 
  skjettåfarrang subst. 'farang med magesjau'


• 
  skjettårellik subst. 'skjellsord'


• 
  skjör subst. 1) 'surmjølk', 2) 'umoden kjerne i nøtt, som framleis er kvit'


• 
  skjømt adj. 'halvmørkt'


• 
  skjømming subst. 'i halvmørkret om kvelden, når det var for mørkt til å arbeida, men for ljost til å tenna lampa. 'Å hell skjømming': 'å sitja i skjømminga'


• 
  skołtværn subst. ‘hovudplagg’


• 
  skomsveitt adj. 'gjennomsveitt'


• 
  skrythæch subst. 'skrythals'


• 
  skottrae subst. 'småved og rusk som ligg att i skottet'


• 
  skoft verb 'skulka', døme: 'han skofta skułinn e går'


• 
  skoł porskhuse verb 'å skola hovudet i hendene'


• 
  skón verb 'driva dank', døme: 'han går nå der å skona'


• 
  skoppe subst. ‘bille’


• 
  skove subst. 'det som er fastbrendt i gryta'


• 
  skrangłe adj. 'ristete'. døme: 'd e skrangłe før e dag'


• 
  skrakkeł verb 'skratt', døme: 'han skrakkła å fłirt'


• 
  skrangłinn/skrangla adj. 'i dårleg form'


• 
  skravveldaiłł subst. 'ein som pratar mykje'


• 
  skravvelkall/skravvelkjærring subst. 'kall/kvinnfolk som pratar i eit sett'


• 
  skrokkełunne subst. ‘unge som oppfører seg dumt’


• 
  skrokklått adj. ‘dumm/tåpeleg’


• 
  skrommeł subst. ‘unyttig skrap’


• 
  skræpp subst. ‘skreppe/veske’


• 
  skuggreidd adj. 'uredd' (vanlegvis i nektande tyding), døme: 'han va ittje skuggredd' (han var ikkje lett å skrema)


• 
  skułlerar subst. 'lærar'


• 
  skvałłer subst. ‘skvalder/tomt/uinterresant og forstyrrande prat’


• 
  skvappeł subst. 'skvappling av bårer (bårskvappeł)'


• 
  skvættiɲ/skvætta adj. 'redd/nervøs av seg'


• 
  sköydd subst. 'skodde'


• 
  skåkredd/skåksky adj. 'om hest som skvett når han kjem borti skjekerne', døme: 'nymærra va e ørlittegrann skåksky'


• 
  skållåbøtt subst. 'bøtte med matavfall', ofte grismat


• 
  skårriɲ fær tongband adj. 'ein som er god til å prata for seg'


• 
  skvættból subst. 'ein bodgang over ripa, for å hindra at sjøen gjekk inn i båten'


• 
  sładderhank subst. 'ein som sladrar'


• 
  słarkskaffna adj. 'slurv'


• 
  słarskått adj. 'slurvut'


• 
  słarstje adj. 'slark', i eit hjullager til dømes


• 
  słëfft/schłëfft adj. ‘glatt’ (mest nytta om glatt barmark), dæme: 'd e słëfft borti sa skjettittja'


• 
  słokkriɲ/słokkra/slokkre adj. 1) ‘utmagra’, 2) 'tynn/snart tom', døme: 'mjøłsettjen hełł på å bi słokkriɲ'


• 
  słomsinn/słomsa/słomsåt adj. 'unøyaktig', døme: 'han va ën höse te å arbei, mæn han kunn varra litt słomsåt somti'


• 
  słukhæłs subst. ‘slukhals/storetar’


• 
  słuå subst. 'slegel' (for å trøska korn med)


• 
  słåp subst. ‘langvoksen fyr’, døme: 'ën lang słåp'


• 
  słævje verb ‘slevja/slafsa’, døme: 'hoinn słævvja å åt'


• 
  smałła verb ‘bråka’, døme: 'ongainn smałła slik at d va trasi å hør ka ho sa'


• 
  smełł-oł-ti verb 'å ikkje gi lyd frå seg', døme: 'd smałł ittje oł tinnå'


• 
  smere adj. 'for søtt', døme: 'd va smere ta her'


• 
  smötiɲ/smötja adj. 'tilgjord venleg'


• 
  snarra adj. 'tvinna'


• 
  snarragaidj subst. 1) tvinna gadd, 2) 'vriompeis'


• 
  snarrviɲ adj. 'irritabel'


• 
  snarsnytt adj. 'fort gjort'


• 
  snavveł subst. 'godteri'


• 
  snavveł verb 'eta godteri'


• 
  snavvełdall subst. 'ein som likar å snavla godteri'


• 
  sneddiɲ/snedda/snedde adj. 'lettvint/høveleg stor', døme: 'ta der va ei snedda vågn'


• 
  sneppłe/snøppłe adj. 'i minste laget/litt knappt'


• 
  snortiɲ adj. 'fortinn/sint'


• 
  sny subst. ‘snø’


• 
  snybom subst. ‘snø som legg seg på overflata av vatn/sjø’


• 
  snytfiłł subst. ‘lommetørkle’


• 
  snördaiłł subst. 'ein som er snørut'


• 
  snøs subst. 'ein som fer med mykje rart'


• 
  snåssa verb 'romsterera/snusa på ein nysjerring måte', døme: 'ka du fer å snåssa ætte du?' (ofte sagt til undar, når dei leitar etter noko godt, eller interessant)


• 
  snåvva verb 'snåve', døme: 'han fer nå å snåvva å dætt'


• 
  snåvviɲ/snåvva adj. 'ustødig/lett for å detta', døme: 'han ha vårte gammel å snåvviɲ'


• 
  sołe adj. 'ein som finn på/fer med mykje rart'


• 
  sołksam adj. 'om klede som er lett å skitna til'


• 
  sommel-sæ-te verb 'få det gjordt', døme: 'vest han no kunn ha somła sæ te å fått ut gane'


• 
  somliɲ adj. 'ein som somlar'


• 
  sos subst. ‘saus’


• 
  spark-kło subst. 'isbrodd'


• 
  spetje-på verb 'frysa på', døme: 'du ska jærn sjå atn bi så kall atn spetcj på e natt'


• 
  spir subst. 'problem/oppstyr', døme: 'd bi nå spir'


• 
  spisskammers subst. 'matbu'


• 
  spiss ørå subst. 'høyra godt etter, for å få med seg d som vert sagt'


• 
  staup-kuł/staupeł-ełing subst. 'krafti ełing (byge)' (mest nytta i Stemshaug)


• 
  speiiłł subst. ‘spegel’


• 
  spisk adj. 'frisk og opplagt'


• 
  spissbur subst. 'ein som finn på mykje moro'


• 
  spitte-Pe subst. 'kjøttmeis'


• 
  spjełing subst. 'tynn og forsiktig fyr'


• 
  spællfækteri subst. 'spetakkel/lurveleven'


• 
  spøå subst. 'stong', døme: 'kakspøå'


• 
  spøtje adj. 'risikabelt'


• 
  stakkałuɲɲe/stakkał subst. 'gut'


• 
  stakkfałł subst. 'oppbrett på stakk'


• 
  stannarlamp subst. 'lampe beregna på å stå på bordet'


• 
  starviɲ/starva/starve adj. 'starvinn kåst': 'mat som ikkje er god og difor vanskeleg å få i seg', døme: 'd va ën starviɲ kåst'


• 
  stomp subst. ‘stump’, ‘brød’ (før det er skore opp)


• 
  stoms adj. 'brått', døme: 'd kom stoms på'


• 
  stoppliɲ adj. 'stivbeint'


• 
  storframmuɲ subst. 'vitjing av nokon som sjeldan er innom'


• 
  storfæmti subst. 1) 'såjærrasviłt te kvinnfålk', 2) 'stor motorsykkel'


• 
  storhuɲɲer tal '120'


• 
  storkrøk subst. 'å gjera eit storkrøk': vera svært heldig


• 
  storkuling subst. 'storm'


• 
  stormiɲɲesj subst. 'storfolk'


• 
  stor på makt adj. (idomatisk) ‘nytta når ein vert overraska over noko nokon finn på eller gjer’


• 
  stortrøy subst. 'dressjakke'


• 
  strekkatrøy subst. 'kofte
  


• 
  stritje verb 'bremsa', døme: 'du lyt stritje to vesst d bynna å ga fær fort'


• 
  stronk å stratiɲ adj. 'stram og rank'


• 
  ströp verb 'kvela'


• 
  stötkuł subst. 'ein kraftig eling (byge)'


• 
  stuppułł subst. 'ein som er stivbent både e fotå å e hauvva'


• 
  styraɲ adj. 'ivrig på/etter', døme: 'han va höłt styrainn ætte læver å rågn'


• 
  styrvåł subst. 'rorpinen'


• 
  størtkłën adj. 'alvorleg sjuk'


• 
  suł subst. 'hespe'


• 
  suł verb 'hespe', døme: 'han sula inn dårja'


• 
  surskræpp subst. 'surt/sutrete kvinnfolk'


• 
  svartstiłłå subst. 'blikkstilla'


• 
  svav verb ‘tala om laust og fast’, døme: 'ka du svava om?'


• 
  svinstryt subst. 'skjellsord'


• 
  svøł rangt verb 'å få maten i vrangstrupen'


• 
  svæggå subst. 'tynn kjepp for å slå med', til dømes for å banka klede'


• 
  syɲɲost subst. 'ost laga av spreng mjølk'


• 
  syntjekor adj. 'frå einannan' (om ting), døme: 'du må varra ferskti no så d ittje dætt syntekor'


• 
  sytkråk subst. 'ei som klagar og jamrar seg'


• 
  syå subst. 'meslingar'


• 
  söphau subst. 'tullhau'


• 
  söttje subst. 'lite lodd for å dra fiskeredskap nedover i sjøen'


• 
  sørriɲ adj. 'sytåt'


• 
  sæł fłæsk adj. 'betyr at underkjolen, som er kvit som flesk, er synleg under skjørtkanten'


• 
  søtjo subst. 'myggliknande insekt, som stikk, og med ein klar summande lyd frå vengjene'


• 
  sætt-ti verb 'heva stemmen kraftig', døme: 'ho sætt-ti åttnå'


• 
  sætt-ætte verb 'skjenna/tala til rette'


• 
  sævje adj. 'sakte', døme: 'd jikk sævje'


• 
  såmnau adj. 'trøytt'


• 
  så-nættast adj. 'så vidt'


• 
  såjærrassviłł adj. ‘utruleg’ (i tydinga overraskande), dæme: 'han e såjerrasviłł ja'


• 
  såtta/såtta-tå verb 'sladra/spreia rykte'


• 
  såttabøtt subst. 'sladrehank'


• 
  tokkełhøn subst. 'tullkjærring'


• 
  ta pron. ‘dette’


• 
  talch subst. 'puslete fyr'


• 
  talchått adj. 'ikkje noko særleg tess'


• 
  tainnvarg subst. 'ein som er stor i kjeften'


• 
  tamp verb 'å slita', døme 'vi tampa å rodd'


• 
  tanna verb ‘springa’, døme: 'han tanna å sprang'


• 
  tarramöddje subst. 'raud-brun torsk'


• 
  tattagrei subst. 'brysthaldar'


• 
  taus subst. 'jente (Stemsaug)


• 
  teboł subst. 'oppstyr', døme: 'd va nåkkå te tebołå'


• 
  tedragels subst. 'problem/hending med uheldig utfall'


• 
  teks subst. 'søye'


• 
  te pærs uttrykk: 'skal overvinnast', døme: 'veskjiå ska te pærs'


• 
  te vokstraiɲ uttrykk: 'til å veksa i', døme: 'skonnann e e stöst laja, mæn dæm e te vokstrainn'


• 
  tijort adj. 'svanger'


• 
  tju tal 20


• 
  tjuvraidje subst. 'småtjuv'


• 
  tokkeł verb 'tull', døme: 'no tokła du'


• 
  tokkłåt/tokkła adj. 'tullut/senil'


• 
  tokkełdałł subst. 'tułłkałł'


• 
  tokkełhøn subst. 'tułłkjærring'


• 
  tokne subst. 'gjeller' (på fisk)


• 
  tołslått subst. 'toreslått'


• 
  tomrëpa adj. 'utan bør'


• 
  tomtre subst. 'tomme kassar, tønner, o.l.'


• 
  trebrætting subst. 'ein pengesedel som er så stor at han lyt brettast tre gongar for å få han ned i pengboka'


• 
  trełe adj. ‘vanskeleg’, døme: 'ta her va trełe å få te'


• 
  trołłpank subst. 'uskikkeleg fyr'


• 
  trełast verb 'plundra'


• 
  trivvlinar adj. 'trivelegare'


• 
  tryga verb 'gå', døme: 'skulongainn tryga å jikk'


• 
  trygå subst. 'sko'


• 
  trynveå subst. 'rennløtje for å ha rundt trynet på grisen, for å få han ut or bingen når han skal slaktast'


• 
  trynårgel subst. ‘munnspel’


• 
  trøkkert subst. 'dørhandtak'


• 
  trøy subst. 'jakke'


• 
  trøy sæ adj. 'underhalda seg'


• 
  trøå subst. 1) 'fiskarstong', døme: 'bambustrøå', 2) 'pedalar', døme: 'sykkeltrøå'


• 
  trækkspællhåsså subst. 'ëit resultat tå krafti håssåsig'


• 
  trångainɲ adj. døme: 'möttjatrångaiɲ'


• 
  tu adj. ‘or/frå/ut av’)


• 
  tusje/tucche adj. ‘frykteleg’, døme: d va tusje ja'


• 
  tufsiɲ/tufsa/tufse adj. ‘forsterkande ord’, døme: 1) d va tuffse ka'n snya, 2) d va ën tufsiɲ fin båt


• 
  tu-komminn/tu-komma adj. ‘utmagra’


• 
  tullhau adj. ‘tulling’ (skellsord)


• 
  tupp subst. ‘tosk’


• 
  tuv subst. 'tue'


• 
  tuvvå subst. ‘klut for å vaska golv ol. med’


• 
  tværpåłe subst. 'sta og vanskeleg fyr'


• 
  tvårrå subst. 'tvore'


• 
  tyri subst. 'trasig og vanslege folk'


• 
  tyttje adj. 'synast'


• 
  tæg/tæga subst. 'teig'


• 
  törv subst. 'torv
  


• 
  tös subst. 'jente', døme: 'setertös (budeie)'


• 
  tøłå subst. 'klede og anna som høyrer ein til'


• 
  tør subst. 'tiur'


• 
  tørv subst. 'plikt'


• 
  tå-hëna adj. 'rundare i kantane', døme: 'tå-hëna örjełłing' (aurgjelding som ikkje snakkar skikkeleg aurgjelding lengre)


• 
  tåłł subst. 'furu'


• 
  tåłv tal 12


• 
  tåpe subst. 'tosk'


• 
  tå-rakkla adj. ‘forvirra og utanfor’ (ofte nytta i tydinga senil)


• 
  tåsk-skaffna adj. 'dumheit'


• 
  tåtulla adj. ‘forvirra og utanfor’ (ofte nytta i tyinga senil)


• 
  ugga subst. 'finnar, på fisk'


• 
  uggiɲ/uddiɲ adj. 'føla seg i dårleg form'


• 
  uiɲɲ-hålt adj. 'is med snø oppå'


• 
  uɲɲseli adj. 'sjenert'


• 
  uɲɲsjitt adj. 'sjenert/forsiktig'


• 
  urriger verb 'ordna/styra med noko, som kanskje fører til litt støy', døme: 'ka du urigere me no?'


• 
  urrigering subst. 'styr/ståk', døme: 'det va mytty urigering för vi fekk d te'


• 
  urvin adj. 'trøyt og uopplagt'


• 
  utjort adj. ‘uflaks’, døme: 'd va nå utjord at æ skułł kåmma fer sent ått færjån'


• 
  utlée adj. 'så langt uti slekta at ein ikkje reknar det med lengre'


• 
  utliggaɲ verb 'opprådd', døme: 'han vart mæstå utliggaɲ'


• 
  utpågang subst. ‘nattleg friarferd på loftet til den utkåra’


• 
  utpå verb 'å gå utpå', døme: 'd kan varra orele å gå utpå nå låfttråppa knirska'


• 
  ut-tia adj. 'har gytt', døme: 'silla e ut-tia' (silda har gytt)


• 
  ut-varrann adj. 'såpass vêr at det går an å vera ute'


• 
  vabba verb] ‘å gå tungt’, døme: 'hainn gikk å vabba e jupsnya'


• 
  vabbe adj. 'tungt føre'


• 
  vabën subst. 'rull festa på ripa, for å dra snøret over'


• 
  vaddesålekt/vaddelekt adj. ‘var det så likt/slett ikkje’


• 
  vakkelvołe adj. 'lealaust'


• 
  vakrom subst. 'vondt i ledda, ofte på grunn av einsidig arbeid'


• 
  vałe subst. 'varde'


• 
  vałłiɲ/vałłe adj. tungt føre, døme: 'vałłe før'


• 
  vanjtarre subst. 'ein som er matvann'


• 
  varaugt adj. 'drygt å ta av'


• 
  vassdass subst. ‘WC’


• 
  vassgås subst. 'vasslilje'


• 
  vea verb ‘gå i noko som rekk oppetter føtene', døme: 'd va ittje jupar enn at d jikkan å vea'


• 
  veiłłe subst. 'motet', døme: 'ta veiłe tå'


• 
  véiɲ adj. ‘vedaktig’ (om konsistens på til dømes kålrabi)


• 
  vemskåpp subst. 'vims'


• 
  verrå subst. ‘stygg lukt’


• 
  vẽrtu verb 'klårne opp'


• 
  viłłspik subst. 'vill jente'


• 
  viɲögd adj. 'skjelaugd'


• 
  væg subst. 'veg'


• 
  væmmełmaga/væmmłin/væmmła adj. 'uvel i magen/lyst på saltmat'


• 
  væmmłe adj. 'blautt/ekkelt/kvalmt'


• 
  vøł verb 'bry seg med', døme: 'd bi veł hełst ittje vøłt'


• 
  våk subst. 'liten unge'


• 
  yłłöv tal 11


• 
  ækser verb 1) 'eksersera' (i militæret) 2) 'i overført tyding om nokon som likar å kommandera og bestemma', døme: 'ho va frøkteli te å ækser ti kałła sin'


• 
  æłnakka subst. 'almanakk'


• 
  æppełchin subst. 'appelsin'* ödder subst. 'older'


• 
  ætte hainn adj. 'etter kvart'


• 
  Ör namn 'Aure' (Ertvågsøya)


• 
  öre subst. 'aure'


• 
  ørfik subst. 'd å verta klypen i øre'


• 
  örjelling subst. 'aurgjelding'


• 
  ös/öster subst. 'ause'


• 
  øksn adj. ‘brunstig’ (om krøtter)


• 
  øłn adj. 'å halda varmen': 'æ löt slå flotje fær å hell øłn'


• 
  ømse det. 'ymist'


• 
  ømse-om det. 'annankvar gong'


• 
  ørsk subst. 'kvardag'


• 
  ørstoła subst. 'øyro'


• 
  åfattåarbei subst. 'arbeid ein gjer innimyllå'


• 
  åffse subst. 'bråkut framferd', døme: 'han for me ën åffse'


• 
  åffsiɲ/åffsa adj. 'oppkava', døme: 1) han va åffsinn uttpå vitjen e går', 2) 'han va åffsiɲ dan oppdaga at dæm ha narran'


• 
  åfyłłfat subst. 'ein som aldrig vert mett'


• 
  åjø/åjøn subst. 'støy/bråk'


• 
  åkkår adj. 'unnselig/forsiktig'


• 
  åł adj. ‘huga på’, døme: 'hainn va ål ætte måłłt'


• 
  åłder/åłster subst. 'støy/bråk'


• 
  åłet adj. 'altetande'


• 
  åłsveitt adj. 'gjennomsveitt'


• 
  åmaiɲɲa verb 'overmanna/utmanøvrert'


• 
  ångełvar adj. 'skvetten/lettskremt'


• 
  årre subst. ‘orre’


• 
  åsynet subst. 'i andletet', døme: 'han fækk sola mett e åsyne'


• 
  åsynt adj. ‘forundra’


• 
  åteti tal '80'


• 
  åthåł subst. 'hol i isen på grunn av at sola skin på han (helst utpå vårparten)'


• 
  åttdagga subst. 'ei veke'


• 
  åvelag adj. 'bra', døme: 'd vart nå åvelag te finvêr'


• 
  åvelagshët subst. 'storbra'


• 
  åvaboł subst. 'nedbør'


• 
  åvełt adj. ‘åvelt’, døme: 'hainn låg e åvełt borti sofaa'


• 
  åverila adj. 'forhasta'


• 
  åværje subst. 'om ein stokk eller liknade, som vart nytta for å slå eller forsvara seg med', døme 'ho bruka liminn så åværje'

Litteratur |

• Barlaup, Asbjørn, Melland, Anna Lovisa og Todal, Anders S., Tu Aurgjelda 1998, Årbok for Aure Historielag, Aure Historielag, 1998.


• Grip, Olav, Målet i Aure, Hovedoppgåve, Universitetet i Oslo, 1945?.


• Jenstad, Tor Erik og Dalen, Arnold, Trønderordboka, Tapir Akademiske Forlag, 2. utg., 2002.
  
  Denne artikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.