Tonen H
H
H, italiensk namn Si, er i musikken namnet på den sjuande tonen i C-durskalaen, vår moderne grunnskala.
Tonen H er oppstått ved deling av tonen B i to former med ulik tonehøgde. I dei mellomalderske kyrkjetoneartane dorisk og lydisk forekom tonen b i to variantar, den mjuke og b (♭) og den harde b. Den mjuke ♭ låg ein halv tone under den harde b. For å skilje dei to tonane, vart teiknet for den harde (høgare) b teikna meir kantet, og slik kom det til å likne meir på teiknet for vår h.
Andre språk |
På engelsk og moderne svensk vert tonen kalla B. På tradisjonell svensk blei han kalla H.
Kjelder |
Cappelens musikkleksikon 1978
Denne musikkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han. 
