Samaria






Åsane i Samaria i 2011.




Dothan der Josef i følgje Første Mosebok vart seld av brørne.


Samaria eller Shomron (hebraisk שומרון‎, Šoməron; gresk Σαμάρεια; arabisk سامريّون‎, Sāmariyyūn eller السامرة, as-Samarah – òg kalla جبال نابلس, Jibal Nablus) er namnet på eit fjellområde i det gamle Palestina,[1] baser tpå grensene til det bibelske Det nordlege kongedømet Israel. Namnet «Samaria» kjem frå den antikke byen Samaria, hovudstaden i kongedømet Israel.[2][3][4] I moderne tid vert området generelt og nesten universelt rekna som ein del av Vestbreidda.[5]


Jordan avstod kravet sitt på området til den Palestinsk frigjeringsorganisasjon (PLO) i november 1988. I 1994, kontroll over områda 'A' (full sivil og tryggleikskontroll av Dei palestinske sjøvstyresmaktene) og 'B' (palestinsk sivilkontroll og felles israelske-palestinsk tryggleikskontroll) vart overført av Israel til Dei palestinske sjøvstyresmaktene. Dei palestinske sjølvstyresmaktene anerkjende ikkje omgrepet Samaria som ein del av området sitt.



Geografi |


I nord grensar Samaria til Jezreeldalen, i aust til Jordandalen, i vest til Karemelryggen (i nord) og Sharonsletta (i vest) og i sør av Jerusalemfjella. I bibelsk tid strekte Samaria seg frå Middelhavet til Jordandalen[6] inkludert Karmelberget og Sharonsletta.



Kjelder |





  • Denne artikkelen bygger på «Samaria» frå Wikipedia på engelsk, den 29. september 2014.
    • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:



  • Rainey, A. F. (November 1988). «Toward a Precise Date for the Samaria Ostraca». Bulletin of the American Schools of Oriental Research 272 (272): 69–74. JSTOR 1356786. doi:10.2307/1356786. 


  • Stager, L. E. (February–May 1990). «Shemer's Estate». Bulletin of the American Schools of Oriental Research. 277/278 (277): 93–107. JSTOR 1357375. doi:10.2307/1357375. 


  • Becking, B. (1992). The Fall of Samaria: An Historical and Archaeological Study. Leiden; New York: E. J. Brill. ISBN 90-04-09633-7. 


  • Franklin, N. (2003). «The Tombs of the Kings of Israel». Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins 119 (1): 1–11. 


  • Franklin, N. (2004). «Samaria: from the Bedrock to the Omride Palace». Levanten 36: 189–202. doi:10.1179/lev.2004.36.1.189. 


  • Park, Sung Jin (2012). «A New Historical Reconstruction of the Fall of Samaria». Biblica 93 (1): 98–106. 

  • Tappy, R. E. (2006). “The Provenance of the Unpublished Ivories from Samaria,” Pp. 637–56 in “I Will Speak the Riddles of Ancient Times” (Ps 78:2b): Archaeological and Historical Studies in Honor of Amihai Mazar on the Occasion of his Sixtieth Birthday, A. M. Maeir and P. de Miroschedji, eds. Winona Lake, IN: Eisenbrauns.

  • Tappy, R. E. (2007). “The Final Years of Israelite Samaria: Toward a dialog between Texts and Archeology,” Pp. 258–79 in Up to the Gates of Ekron: Essays on the Archelogy and History of the Eastern Mediterranean in Honor of Seymour Gitin, S. White Crawford, A. Ben-Tor, J. P. Dessel, W. G. Dever, A. Mazar, and J. Aviram, eds. Jerusalem: The W. F. Albright Institute of Archaeological Research and the Israel Exploration Society.





  1. Encyclopedia Britannica: Samaria


  2. Harvard Expedition to Samaria, 1908–1910, Harvard University


  3. Samaria. Online Etymologi Dictionary


  4. Mercer Dictionary of the Bible. s. 788. Watson E. Mills, Roger Aubrey Bullard. Mercer University Press, 1990


  5. Neil Caplan (19. september 2011). The Israel-Palestine Conflict: Contested Histories. John Wiley & Sons. s. 18–. ISBN 978-1-4443-5786-8. 


  6. Nelson's Encyclopædia, v. IX, s. 204, (London, 1907)






Bakgrunnsstoff |




  • Samaria i 1911 Encyclopædia Britannica

  • Bilete av ruinane i Shomron


Koordinatar: 32°8′35″N 35°15′38″E

























































Popular posts from this blog

Olav Thon

Waikiki

Hudsonelva